Mnimi - Το Δώρο της Μνήμης και της Βιωσιμότητας
ΟΔΗΓΙΕΣ ΦΥΤΕΥΣΗΣ
Για καλύτερα αποτελέσματα, φυτέψτε το φυτεύσιμο χαρτί από Μάρτιο-Απρίλιο ή το τέλος Σεπτεμβρίου, για προετοιμασία για την επόμενη Άνοιξη.
Αν και μπορείτε να φυτέψετε ολόκληρο το φυτεύσιμο χαρτί, είναι πιο αποτελεσματικό να το σχίσετε σε μικρότερα κομμάτια, καθώς περιέχει δεκάδες σπόρους βοτάνων. Στη συνέχεια, βρείτε κατάλληλα δοχεία για να φυτέψετε τα κομμάτια του χαρτιού. Επιλέξτε μια ηλιόλουστη τοποθεσία που να προστατεύεται από τον δυνατό αέρα για τα καλύτερα αποτελέσματα.
2. Επιλέξτε το Μέσο Καλλιέργειας
Οι σπόροι και τα βότανα χρειάζονται θρεπτικά συστατικά για να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν.
Εάν χρησιμοποιείτε γλάστρες, γεμίστε τις με χώμα ή κομπόστ (προτιμότερο χωρίς τύρφη), μην το πιέσετε πολύ και αφήστε το στην άκρη για το επόμενο βήμα. Εάν φυτεύετε σε ανοιχτό έδαφος την άνοιξη, φροντίστε να αερίσετε το χώμα πριν αρχίσετε τη φύτευση.
3. Φυτέψτε το Φυτεύσιμο Χαρτί
Τοποθετήστε τα κομμάτια του φυτεύσιμου χαρτιού στις γλάστρες κάτω από ένα λεπτό στρώμα χώματος.
Καλύψτε με περίπου 1-2 χιλιοστά χώματος ή κομπόστ και φροντίστε να μην συμπιέσετε το χώμα πολύ. Ποτίστε άφθονα (χωρίς να το κατακλύσετε) καθημερινά και περιμένετε να εμφανιστούν μικρές βλαστήσεις πριν μειώσετε το πότισμα σε δύο φορές την εβδομάδα.
4. Παρακολουθήστε τα Βότανα να Αναπτύσσονται και να Ευδοκιμούν
Να είστε υπομονετικοί και θα δείτε το φυτεύσιμο χαρτί σας να φυτρώνει.
Οι σπόροι από το φυτεύσιμο χαρτί θα φυτρώσουν μαζικά μετά από μερικές εβδομάδες ή λίγο περισσότερο. Μετά από περίπου δύο ή τρεις εβδομάδες, θα χρειαστεί να τα χωρίσετε και να τα μεταφυτέψετε σε μεγαλύτερες γλάστρες ή όπου προτιμάτε στον κήπο σας.
Τα βότανα είναι κομψά, χρήσιμα και χαμηλής συντήρησης φυτά που θα προσφέρουν μια υπέροχη εμφάνιση και θα χαρίσουν πολλά χρόνια απόλαυσης στον κήπο σας.
Ρίγανη
Η ελληνική ρίγανη είναι η πιο γευστική και αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα βότανα στον κόσμο.
Αναπτύσσεται σχεδόν παντού στην Ελλάδα και είτε φρέσκια είτε ξερή, προσδίδει ευεργετικές ιδιότητες μαζί με το χαρακτηριστικό άρωμα και την γεύση της σε πολλά πιάτα. Οι λάτρεις των βοτάνων συμφωνούν ότι η ελληνική ρίγανη είναι η πιο γευστική και ενδεχομένως η καλύτερη στον κόσμο. Μέλος της οικογένειας των χειλανθών, η ελληνική ρίγανη είναι ένα ανθεκτικό και χαρακτηριστικό βότανο που χρησιμοποιείται σε σάλτσες και μαρινάδες από την αρχαιότητα.
Τα φύλλα της έχουν περισσότερους ελαιογόνους αδένες από την κανονική ρίγανη, προσδίδοντας της έντονη γεύση, χαρακτηριστική της μεσογειακής ζώνης.
Το όνομα της ρίγανης προέρχεται από τις λέξεις “όρος” δηλαδή βουνό και “γάνος” που σημαίνει λαμπρότητα, καθώς η ρίγανη προτιμάει μεγάλα και φωτεινά υψόμετρα του μεσογειακού κλίματος.
Λέγεται ότι η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς, δημιούργησε τη ρίγανη ως σύμβολο της ευτυχίας. Οι αρχαίοι Έλληνες έβαζαν στεφάνια από ρίγανη στα κεφάλια των νεόνυμφων ζευγαριών ως ευλογία ευτυχίας. Ήταν επίσης οι πρώτοι που συνειδητοποίησαν τις υπέροχες και θεραπευτικές ιδιότητες της ρίγανης.
Πλούσια σε βιταμίνη C ,η ρίγανη περιέχει επίσης ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο ,σίδηρο, κάλιο ,χαλκό μαγγάνιο και βιταμίνη Α. Το αιθέριο της ελληνικής ρίγανης θεωρείται το καλύτερο στον κόσμο, καθώς πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι περιέχει το μεγαλύτερο ποσοστό καρβακρόλης και θυμόλης, ουσίες με ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες.
Η ρίγανη έχει επίσης αντιβιοτικές και αντισηπτικές ιδιότητες, ενώ μπορεί να ανακουφίσει από πεπτικές διαταραχές και πόνο στην κοιλιά. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθά στην πέψη, βελτιώνει την καρδιακή υγεία, συμβάλλει στην οστική υγεία, αποτοξινώνει το αίμα και αυξάνει τα επίπεδα ενέργειας.
Η ρίγανη χρησιμοποιείται για την θεραπεία της γρίπης, των κρυολογημάτων, της ουλίτιδας και του πονόλαιμου, ενώ πολλοί την χρησιμοποιούν ως λύση για τα γουργουρητά του εντέρου.
Αυτό το υπέροχο βότανο, εδώ και αιώνες έχει χρήση για την αντιμετώπιση του πόνου, του άσθματος και της κόπωσης. Η ρίγανη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και εφαρμόζεται τοπικά ως αντισηπτικό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας της σε θυμόλη. Ως αφέψημα η ρίγανη βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου.
Αν επιθυμείτε να εντάξετε αυτό το ισχυρό βότανο στην διατροφή σας, οι παραδοσιακές ελληνικές σαλάτες συνοδεύονται πάντα με αποξηραμένη ρίγανη, ενώ τα περισσότερα ψητά όπως το κοτόπουλο, το ψάρι, το αρνί και τα λαχανικά περιέχουν επίσης ρίγανη.
Η ρίγανη της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Αναπτύσσεται σχεδόν παντού στην Ελλάδα και είτε φρέσκια είτε ξερή, προσδίδει ευεργετικές ιδιότητες μαζί με το χαρακτηριστικό άρωμα και την γεύση της σε πολλά πιάτα. Οι λάτρεις των βοτάνων συμφωνούν ότι η ελληνική ρίγανη είναι η πιο γευστική και ενδεχομένως η καλύτερη στον κόσμο. Μέλος της οικογένειας των χειλανθών, η ελληνική ρίγανη είναι ένα ανθεκτικό και χαρακτηριστικό βότανο που χρησιμοποιείται σε σάλτσες και μαρινάδες από την αρχαιότητα.
Τα φύλλα της έχουν περισσότερους ελαιογόνους αδένες από την κανονική ρίγανη, προσδίδοντας της έντονη γεύση, χαρακτηριστική της μεσογειακής ζώνης.
Το όνομα της ρίγανης προέρχεται από τις λέξεις “όρος” δηλαδή βουνό και “γάνος” που σημαίνει λαμπρότητα, καθώς η ρίγανη προτιμάει μεγάλα και φωτεινά υψόμετρα του μεσογειακού κλίματος.
Λέγεται ότι η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς, δημιούργησε τη ρίγανη ως σύμβολο της ευτυχίας. Οι αρχαίοι Έλληνες έβαζαν στεφάνια από ρίγανη στα κεφάλια των νεόνυμφων ζευγαριών ως ευλογία ευτυχίας. Ήταν επίσης οι πρώτοι που συνειδητοποίησαν τις υπέροχες και θεραπευτικές ιδιότητες της ρίγανης.
Πλούσια σε βιταμίνη C ,η ρίγανη περιέχει επίσης ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο ,σίδηρο, κάλιο ,χαλκό μαγγάνιο και βιταμίνη Α. Το αιθέριο της ελληνικής ρίγανης θεωρείται το καλύτερο στον κόσμο, καθώς πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι περιέχει το μεγαλύτερο ποσοστό καρβακρόλης και θυμόλης, ουσίες με ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες.
Η ρίγανη έχει επίσης αντιβιοτικές και αντισηπτικές ιδιότητες, ενώ μπορεί να ανακουφίσει από πεπτικές διαταραχές και πόνο στην κοιλιά. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθά στην πέψη, βελτιώνει την καρδιακή υγεία, συμβάλλει στην οστική υγεία, αποτοξινώνει το αίμα και αυξάνει τα επίπεδα ενέργειας.
Η ρίγανη χρησιμοποιείται για την θεραπεία της γρίπης, των κρυολογημάτων, της ουλίτιδας και του πονόλαιμου, ενώ πολλοί την χρησιμοποιούν ως λύση για τα γουργουρητά του εντέρου.
Αυτό το υπέροχο βότανο, εδώ και αιώνες έχει χρήση για την αντιμετώπιση του πόνου, του άσθματος και της κόπωσης. Η ρίγανη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και εφαρμόζεται τοπικά ως αντισηπτικό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας της σε θυμόλη. Ως αφέψημα η ρίγανη βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου.
Αν επιθυμείτε να εντάξετε αυτό το ισχυρό βότανο στην διατροφή σας, οι παραδοσιακές ελληνικές σαλάτες συνοδεύονται πάντα με αποξηραμένη ρίγανη, ενώ τα περισσότερα ψητά όπως το κοτόπουλο, το ψάρι, το αρνί και τα λαχανικά περιέχουν επίσης ρίγανη.
Η ρίγανη της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Θυμάρι
Το θυμάρι είναι γηγενές βότανο της νότιας Ευρώπης και των περιοχών της μεσογείου. Η λέξη προέρχεται από το ελληνικό ρήμα “θύω” που σημαίνει θυσιάζω ή προσφέρω θυμίαμα. Το βότανο αυτό συμβολίζει το κουράγιο και την δραστήρια ζωή και χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους αρχαίους για την θεραπεία των παρασίτων του εντέρου.
Στην αρχαία Ελλάδα, το θυμάρι ήταν σύμβολο της χαράς και της κομψότητας.
Το θυμάρι χρησιμοποιείται στην Ελλάδα τόσο στην μαγειρική όσο και την φαρμακολογία από τα αρχαία χρόνια. Έχει συγκεκριμένη δράση στο αναπνευστικό σύστημα και συνήθως χρησιμοποιείται για ενοχλήσεις όπως ο βήχας και το άσθμα.
Μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τα γαστρεντερικά προβλήματα όπως ο στομαχόπονος, η διάρροια και ο μετεωρισμός.
Κάποιοι το βρίσκουν ιδιαίτερα αποτελεσματικό ενάντια σε δερματικές παθήσεις όπως η ακμή.
Το θυμάρι περιέχει αιθέριο έλαιο σε ποσοστό 1-2%. Το κύριο συστατικό του αιθέριου έλαιου του θυμαριού κατά 20-54% είναι η θυμόλη (ή αλλιώς καμφορά του θυμαριού), έχει χρήσεις στην αρωματοποιία και στην οδοντιατρική.
Η θυμόλη έχει αντισηπτική δράση και αποτελεί το κυρίως συστατικό πολλών εμπορικών σκευασμάτων για την πλύση του στόματος, όπως η Listerine.
Πριν την έλευση των σύγχρονων αντιβιοτικών, το αιθέριο έλαιο θυμαριού χρησίμευε για την επάλειψη των γαζών. Η θυμόλη έχει αποδειχτεί επίσης αποτελεσματική στην καταπολέμηση των μυκήτων που συχνά μολύνουν τα νύχια των ποδιών ενώ αποτελεί επίσης ενεργό συστατικό σε κάποια φυτικά σκευάσματα χωρίς οινόπνευμα, για την απολύμανση των χεριών.
Το θυμάρι είναι πολύ δημοφιλές και στην ελληνική κουζίνα.
Η γεύση του είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Μαζί με τους αποξηραμένους ανθούς χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό για τον αρωματισμό διαφόρων φαγητών σε ψάρια, κρέατα, σε διάφορες σάλτσες και σούπες.
Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του λικέρ βενεδικτίνη.
Πολλά νοικοκυριά καλλιεργούν θυμάρι σε γλάστρες και στους κήπους τους και τόσο η φρέσκια όσο και η αποξηραμένη εκδοχή αυτού του βοτάνου υπάρχει στην ελληνική αγορά.
Το θυμάρι είναι ιδιαίτερα αγαπητό στις μέλισσες και το θυμαρίσιο μέλι είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Όσοι Έλληνες μάγειρες χρησιμοποιούν τακτικά το θυμάρι, λένε ότι προσδίδει στα πιάτα μία ιδιαίτερη “πινελιά” που δεν μπορεί να επιτευχθεί με κανένα άλλο βότανο και χρησιμοποιείται συχνότερα ώστε να προσδώσει χαρακτήρα και σε άλλα καρυκεύματα στις συνταγές.
Οι Αρχαίοι Έλληνες όμως, το χρησιμοποιούσαν και με απροσδόκητους τρόπους.
Για παράδειγμα, τους άρεσε να χρησιμοποιούν φύλλα και άνθη θυμαριού για να αρωματίζουν το νερό του μπάνιου τους.
Στην κοινωνία τους, αν κάποιος μύριζε θυμάρι, σήμαινε ότι ήταν κομψός, εκλεπτυσμένος και ανήκε στην ανώτερη τάξη.
Οι Έλληνες έκαιγαν επίσης συνήθως το θυμάρι στους ιερούς ναούς.
Το θυμάρι της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Στην αρχαία Ελλάδα, το θυμάρι ήταν σύμβολο της χαράς και της κομψότητας.
Το θυμάρι χρησιμοποιείται στην Ελλάδα τόσο στην μαγειρική όσο και την φαρμακολογία από τα αρχαία χρόνια. Έχει συγκεκριμένη δράση στο αναπνευστικό σύστημα και συνήθως χρησιμοποιείται για ενοχλήσεις όπως ο βήχας και το άσθμα.
Μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τα γαστρεντερικά προβλήματα όπως ο στομαχόπονος, η διάρροια και ο μετεωρισμός.
Κάποιοι το βρίσκουν ιδιαίτερα αποτελεσματικό ενάντια σε δερματικές παθήσεις όπως η ακμή.
Το θυμάρι περιέχει αιθέριο έλαιο σε ποσοστό 1-2%. Το κύριο συστατικό του αιθέριου έλαιου του θυμαριού κατά 20-54% είναι η θυμόλη (ή αλλιώς καμφορά του θυμαριού), έχει χρήσεις στην αρωματοποιία και στην οδοντιατρική.
Η θυμόλη έχει αντισηπτική δράση και αποτελεί το κυρίως συστατικό πολλών εμπορικών σκευασμάτων για την πλύση του στόματος, όπως η Listerine.
Πριν την έλευση των σύγχρονων αντιβιοτικών, το αιθέριο έλαιο θυμαριού χρησίμευε για την επάλειψη των γαζών. Η θυμόλη έχει αποδειχτεί επίσης αποτελεσματική στην καταπολέμηση των μυκήτων που συχνά μολύνουν τα νύχια των ποδιών ενώ αποτελεί επίσης ενεργό συστατικό σε κάποια φυτικά σκευάσματα χωρίς οινόπνευμα, για την απολύμανση των χεριών.
Το θυμάρι είναι πολύ δημοφιλές και στην ελληνική κουζίνα.
Η γεύση του είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Μαζί με τους αποξηραμένους ανθούς χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό για τον αρωματισμό διαφόρων φαγητών σε ψάρια, κρέατα, σε διάφορες σάλτσες και σούπες.
Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του λικέρ βενεδικτίνη.
Πολλά νοικοκυριά καλλιεργούν θυμάρι σε γλάστρες και στους κήπους τους και τόσο η φρέσκια όσο και η αποξηραμένη εκδοχή αυτού του βοτάνου υπάρχει στην ελληνική αγορά.
Το θυμάρι είναι ιδιαίτερα αγαπητό στις μέλισσες και το θυμαρίσιο μέλι είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Όσοι Έλληνες μάγειρες χρησιμοποιούν τακτικά το θυμάρι, λένε ότι προσδίδει στα πιάτα μία ιδιαίτερη “πινελιά” που δεν μπορεί να επιτευχθεί με κανένα άλλο βότανο και χρησιμοποιείται συχνότερα ώστε να προσδώσει χαρακτήρα και σε άλλα καρυκεύματα στις συνταγές.
Οι Αρχαίοι Έλληνες όμως, το χρησιμοποιούσαν και με απροσδόκητους τρόπους.
Για παράδειγμα, τους άρεσε να χρησιμοποιούν φύλλα και άνθη θυμαριού για να αρωματίζουν το νερό του μπάνιου τους.
Στην κοινωνία τους, αν κάποιος μύριζε θυμάρι, σήμαινε ότι ήταν κομψός, εκλεπτυσμένος και ανήκε στην ανώτερη τάξη.
Οι Έλληνες έκαιγαν επίσης συνήθως το θυμάρι στους ιερούς ναούς.
Το θυμάρι της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Φασκόμηλο
Το φασκόμηλο είναι ένα πολυετές βότανο που φύεται σε περιοχές σε όλο τον κόσμο και χρησιμοποιείται για τις μαγειρικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Παρά την παγκόσμια καλλιέργειά του, το ελληνικό φασκόμηλο με την έντονη αρωματική του γεύση και τη φαρμακευτική του αξία είναι απλά μοναδικό.
Το ελληνικό φασκόμηλο είναι ένας αειθαλής θάμνος του οποίου το ύψος και το πλάτος κυμαίνεται από 60cm έως 1m.Τα φύλλα του, πλατιά και επίπεδα, φυτρώνουν σε αφθονία και σχηματίζουν συστάδες που δίνουν στο φυτό μια θαμνώδη εμφάνιση. Το φυτό παράγει ταξιανθίες με μοβ άνθη και ανθίζει από τις αρχές Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου, ενώ συλλέγεται κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο.
Η προτίμησή του για ξηρές και βραχώδεις τοποθεσίες είναι ο λόγος που φαίνεται να αναπτύσσεται σε περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Ωστόσο συναντάται αφειδώς στα νησιά του νοτίου Αιγαίου που είναι γεμάτα βουνοπλαγιές.
Η μορφολογία του εδάφους αυτών των νησιών, καθώς και οι κλιματικές συνθήκες, είναι το κλειδί για τη γλυκιά αρωματική μυρωδιά του Ελληνικού Φασκόμηλου που το έχει κάνει διάσημο παγκοσμίως .
Το ελληνικό φασκόμηλο έχει από καιρό αναγνωριστεί για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. ο αρχαίος Έλληνας φαρμακολόγος και βοτανολόγος Διοσκουρίδης καθώς και ο Πλίνιος και ο Γαληνός έσπευσαν να εντοπίσουν τις διουρητικές, αντιαιμορραγικές και τονωτικές ιδιότητες του βοτάνου.
Η επιστημονική ονομασία του Salvia είναι παράγωγο του λατινικού “salvare” (=να νιώθεις καλά και υγιής).
Μια ματιά στα οφέλη του Φασκόμηλου για την υγεία έρχεται να αποδείξει ότι το βότανο ανταποκρίνεται στο όνομά του.
Το Ελληνικό Φασκόμηλο περιέχει έντονα έλαια, φλαβονοειδή (συμπεριλαμβανομένης της διοσμετίνης, της απιγενίνης και της λουτεολίνης) και φαινολικά οξέα συμπεριλαμβανομένου του ροσμαρινικού οξέος που λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό και βοηθά στην πρόληψη ασθενειών της αναπνευστικής οδού. Σύμφωνα με δημοσιευμένες έρευνες, η τακτική κατανάλωση φασκόμηλου βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου, ενισχύει τη μνήμη, ανακουφίζει την κατάθλιψη και βοηθά επίσης στην πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ και της άνοιας.
Τα φύλλα φασκόμηλου χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων και έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά κατά της ακμής, του εκζέματος και ψωρίαση.
Τα αρωματικά φύλλα του ελληνικού φασκόμηλου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή ενός ροφήματος τσαγιού από βότανα, πλούσιου σε υγιεινά οφέλη.
Μια και μόνο κουταλιά της σούπας φασκόμηλο είναι πολύτιμη πηγή βιταμίνης Α, ασβεστίου, σιδήρου, μαγνησίου, βιταμινών Β, θειαμίνης και ριβοφλαβίνης και προσφέρει το 43% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης βιταμίνης Κ.
Το φασκόμηλο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως καρύκευμα καθώς ταιριάζει σε συνταγές με βοδινό, χοιρινό και κοτόπουλο. Ωστόσο, λόγω της έντονης γεύσης του θα πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ και νωρίς στη διαδικασία μαγειρέματος, παρά στο τέλος του μαγειρέματος όπως και άλλα πολλά ευαίσθητα βότανα.
Στην αρχαία Ελλάδα το φασκόμηλο ήταν ένα ιερό βότανο αφιερωμένο στον Δία, τον Βασιλιά των Θεών. Σήμερα, λίγα έχουν αλλάξει καθώς το φασκόμηλο είναι ένα πολύτιμο και απαραίτητο συστατικό που μελετάται παγκοσμίως.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής των ΗΠΑ/ Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, υπήρξε μια ενδελεχής ανάλυση σχετικά με τις ιδιότητες του φασκόμηλου που είναι ικανό να “Προλαμβάνει και να θεραπεύει ασθένειες όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης, η κατάθλιψη, η άνοια, ο λύκος, ο αυτισμός, οι καρδιακές παθήσεις και ο καρκίνος”.
Είναι προφανές ότι το φασκόμηλο είναι ένα βότανο που έχει θετική επίδραση σε διάφορα μέρη του σώματος και σε θέματα υγείας.
Το φασκόμηλο της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Παρά την παγκόσμια καλλιέργειά του, το ελληνικό φασκόμηλο με την έντονη αρωματική του γεύση και τη φαρμακευτική του αξία είναι απλά μοναδικό.
Το ελληνικό φασκόμηλο είναι ένας αειθαλής θάμνος του οποίου το ύψος και το πλάτος κυμαίνεται από 60cm έως 1m.Τα φύλλα του, πλατιά και επίπεδα, φυτρώνουν σε αφθονία και σχηματίζουν συστάδες που δίνουν στο φυτό μια θαμνώδη εμφάνιση. Το φυτό παράγει ταξιανθίες με μοβ άνθη και ανθίζει από τις αρχές Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου, ενώ συλλέγεται κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο.
Η προτίμησή του για ξηρές και βραχώδεις τοποθεσίες είναι ο λόγος που φαίνεται να αναπτύσσεται σε περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Ωστόσο συναντάται αφειδώς στα νησιά του νοτίου Αιγαίου που είναι γεμάτα βουνοπλαγιές.
Η μορφολογία του εδάφους αυτών των νησιών, καθώς και οι κλιματικές συνθήκες, είναι το κλειδί για τη γλυκιά αρωματική μυρωδιά του Ελληνικού Φασκόμηλου που το έχει κάνει διάσημο παγκοσμίως .
Το ελληνικό φασκόμηλο έχει από καιρό αναγνωριστεί για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. ο αρχαίος Έλληνας φαρμακολόγος και βοτανολόγος Διοσκουρίδης καθώς και ο Πλίνιος και ο Γαληνός έσπευσαν να εντοπίσουν τις διουρητικές, αντιαιμορραγικές και τονωτικές ιδιότητες του βοτάνου.
Η επιστημονική ονομασία του Salvia είναι παράγωγο του λατινικού “salvare” (=να νιώθεις καλά και υγιής).
Μια ματιά στα οφέλη του Φασκόμηλου για την υγεία έρχεται να αποδείξει ότι το βότανο ανταποκρίνεται στο όνομά του.
Το Ελληνικό Φασκόμηλο περιέχει έντονα έλαια, φλαβονοειδή (συμπεριλαμβανομένης της διοσμετίνης, της απιγενίνης και της λουτεολίνης) και φαινολικά οξέα συμπεριλαμβανομένου του ροσμαρινικού οξέος που λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό και βοηθά στην πρόληψη ασθενειών της αναπνευστικής οδού. Σύμφωνα με δημοσιευμένες έρευνες, η τακτική κατανάλωση φασκόμηλου βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου, ενισχύει τη μνήμη, ανακουφίζει την κατάθλιψη και βοηθά επίσης στην πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ και της άνοιας.
Τα φύλλα φασκόμηλου χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων και έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά κατά της ακμής, του εκζέματος και ψωρίαση.
Τα αρωματικά φύλλα του ελληνικού φασκόμηλου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή ενός ροφήματος τσαγιού από βότανα, πλούσιου σε υγιεινά οφέλη.
Μια και μόνο κουταλιά της σούπας φασκόμηλο είναι πολύτιμη πηγή βιταμίνης Α, ασβεστίου, σιδήρου, μαγνησίου, βιταμινών Β, θειαμίνης και ριβοφλαβίνης και προσφέρει το 43% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης βιταμίνης Κ.
Το φασκόμηλο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως καρύκευμα καθώς ταιριάζει σε συνταγές με βοδινό, χοιρινό και κοτόπουλο. Ωστόσο, λόγω της έντονης γεύσης του θα πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ και νωρίς στη διαδικασία μαγειρέματος, παρά στο τέλος του μαγειρέματος όπως και άλλα πολλά ευαίσθητα βότανα.
Στην αρχαία Ελλάδα το φασκόμηλο ήταν ένα ιερό βότανο αφιερωμένο στον Δία, τον Βασιλιά των Θεών. Σήμερα, λίγα έχουν αλλάξει καθώς το φασκόμηλο είναι ένα πολύτιμο και απαραίτητο συστατικό που μελετάται παγκοσμίως.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής των ΗΠΑ/ Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, υπήρξε μια ενδελεχής ανάλυση σχετικά με τις ιδιότητες του φασκόμηλου που είναι ικανό να “Προλαμβάνει και να θεραπεύει ασθένειες όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης, η κατάθλιψη, η άνοια, ο λύκος, ο αυτισμός, οι καρδιακές παθήσεις και ο καρκίνος”.
Είναι προφανές ότι το φασκόμηλο είναι ένα βότανο που έχει θετική επίδραση σε διάφορα μέρη του σώματος και σε θέματα υγείας.
Το φασκόμηλο της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Το θρούμπι (Satureja thymbra) είναι αυτοφυές φυτό που απαντάται σε όλη την Ελλάδα. Η ονομασία του προέρχεται από την αρχαία ελληνική πόλη Θύμβρα η οποία βρισκόταν κοντά στην Τροία. Το φυτό αναφέρεται από τον Θεόφραστο και από τον Διοσκουρίδη, και ήταν πολύ χρήσιμο στην Αρχαία Ελλάδα αφού το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο για τα τσιμπήματα των μελισσών, αρωμάτιζαν με αυτό τις σάλτσες και χρησιμοποιούσαν ξίδι με θρούμπι ως άρτυμα
Είναι γνωστό και ως θρόμβος, σατουργιά, τραγρίγανη, χόρτο γέροντας. Ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών. Τα άνθη του είναι λευκά-μοβ, τα φύλλα του σκούρα πράσινα και ο κορμός του ξυλώδης. Φτάνει σε ύψος τα 30-50 cm.
Προτιμά ηλιόλουστα βραχώδη και ασβεστώδη εδάφη. Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο.
Το υπέργειο μέρος του φυτού χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. Χρήσιμα είναι κυρίως τα άνθη του, το αιθέριο έλαιο αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ολόκληρο το φυτό. Το αιθέριο έλαιο του φυτού λαμβάνεται με απόσταξη των λουλουδιών, των φύλλων και των κλαδιών και την καλύτερη ποιότητα δίνουν τα αποξηραμένα φυτά. Περιέχει ενεργά συστατικά όπως τερπένιο, καρβακρόλη, κινεόλη και θυμόλη.
Το θρούμπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις ακόλουθες μορφές.
• Αφέψημα από άνθη, κορμό και φύλλα.
• Έγχυμα από άνθη ή φύλλα.
• Επίθεμα, διαλύουμε ολόκληρο το φυτό.
• Αιθέριο Έλαιο
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων του είναι γνωστές από παλιά. Γνωστό στους αρχαίους Έλληνες που του απέδωσαν χωνευτικές ιδιότητες, συνδέθηκε με τα ρωμαϊκά όργια όπου μπορεί να οφείλει το όνομά του (satyrus => saturejia), ενώ η φύτευσή του στα μεσαιωνικά μοναστήρια ήταν απαγορευμένη γιατί θεωρούνταν ισχυρό αφροδισιακό.
Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν κρασί αρωματισμένο με θρούμπι.
Σε πολλές χώρες εξακολουθεί να προστίθεται στα χωνευτικά λικέρ.
Κατά τον μεσαίωνα, το θρούμπι χρησιμοποιήθηκε ως αφέψημα για τον πονόλαιμο, τον βήχα, τους πονόδοντους και τις πληγές στο στόμα, καθώς και ως απολυμαντικό για διάφορα σκεύη λόγω των αντιβακτηριακών και αντιμικροβιακών του ιδιοτήτων. Το θρούμπι χρησιμοποιείται και στη μαγειρική και έχει έντονη γεύση που θυμίζει θυμάρι και ρίγανη.
Οι κύριες ιδιότητές του είναι:
• Δρα ως χωνευτικό και διεγείρει την όρεξη.
• Διεγείρει τον οργανισμό.
• Βοηθά στην αντιμετώπιση της διάρροιας, των εντερικών κραμπών, του κολικού πόνου, της γαστρικής ατονίας, της δυσπεψίας, της ναυτίας και της ξινίλας.
• Βοηθά στην απομάκρυνση των αερίων από το στομάχι, ανακουφίζει από το φούσκωμα και συμβάλλει στην καλή λειτουργία της πέψης.
• Χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό. Καταπραΰνει τον βήχα και είναι κατάλληλο για βρογχίτιδα και άσθμα.
• Αντισηπτικό, σε πληγές και τσιμπήματα εντόμων, καθώς προσφέρει άμεση ανακούφιση.
Το θρούμπι της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
Είναι γνωστό και ως θρόμβος, σατουργιά, τραγρίγανη, χόρτο γέροντας. Ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών. Τα άνθη του είναι λευκά-μοβ, τα φύλλα του σκούρα πράσινα και ο κορμός του ξυλώδης. Φτάνει σε ύψος τα 30-50 cm.
Προτιμά ηλιόλουστα βραχώδη και ασβεστώδη εδάφη. Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο.
Το υπέργειο μέρος του φυτού χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. Χρήσιμα είναι κυρίως τα άνθη του, το αιθέριο έλαιο αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ολόκληρο το φυτό. Το αιθέριο έλαιο του φυτού λαμβάνεται με απόσταξη των λουλουδιών, των φύλλων και των κλαδιών και την καλύτερη ποιότητα δίνουν τα αποξηραμένα φυτά. Περιέχει ενεργά συστατικά όπως τερπένιο, καρβακρόλη, κινεόλη και θυμόλη.
Το θρούμπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις ακόλουθες μορφές.
• Αφέψημα από άνθη, κορμό και φύλλα.
• Έγχυμα από άνθη ή φύλλα.
• Επίθεμα, διαλύουμε ολόκληρο το φυτό.
• Αιθέριο Έλαιο
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων του είναι γνωστές από παλιά. Γνωστό στους αρχαίους Έλληνες που του απέδωσαν χωνευτικές ιδιότητες, συνδέθηκε με τα ρωμαϊκά όργια όπου μπορεί να οφείλει το όνομά του (satyrus => saturejia), ενώ η φύτευσή του στα μεσαιωνικά μοναστήρια ήταν απαγορευμένη γιατί θεωρούνταν ισχυρό αφροδισιακό.
Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν κρασί αρωματισμένο με θρούμπι.
Σε πολλές χώρες εξακολουθεί να προστίθεται στα χωνευτικά λικέρ.
Κατά τον μεσαίωνα, το θρούμπι χρησιμοποιήθηκε ως αφέψημα για τον πονόλαιμο, τον βήχα, τους πονόδοντους και τις πληγές στο στόμα, καθώς και ως απολυμαντικό για διάφορα σκεύη λόγω των αντιβακτηριακών και αντιμικροβιακών του ιδιοτήτων. Το θρούμπι χρησιμοποιείται και στη μαγειρική και έχει έντονη γεύση που θυμίζει θυμάρι και ρίγανη.
Οι κύριες ιδιότητές του είναι:
• Δρα ως χωνευτικό και διεγείρει την όρεξη.
• Διεγείρει τον οργανισμό.
• Βοηθά στην αντιμετώπιση της διάρροιας, των εντερικών κραμπών, του κολικού πόνου, της γαστρικής ατονίας, της δυσπεψίας, της ναυτίας και της ξινίλας.
• Βοηθά στην απομάκρυνση των αερίων από το στομάχι, ανακουφίζει από το φούσκωμα και συμβάλλει στην καλή λειτουργία της πέψης.
• Χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό. Καταπραΰνει τον βήχα και είναι κατάλληλο για βρογχίτιδα και άσθμα.
• Αντισηπτικό, σε πληγές και τσιμπήματα εντόμων, καθώς προσφέρει άμεση ανακούφιση.
Το θρούμπι της Ρόδου, χάρη της μορφολογίας του εδάφους και του μικροκλίματος του νησιού, είναι ανώτερης ποιότητας.
